Bolonia, jedno z najpiękniejszych miast Włoch, znane jest pod przydomkiem "La Rossa" - Czerwone Miasto. Skąd jednak wzięła się ta intrygująca nazwa? Dla wielu turystów może być ona zagadką. W rzeczywistości powodów, dla których Bolonia zasłużyła na miano "czerwonej", jest kilka - od architektonicznych po polityczne i kulturowe. Przyjrzyjmy się im bliżej.
Korzenie czerwonej architektury Bolonii sięgają czasów starożytnych. Już Etruscy i Rzymianie, którzy założyli tu osadę Bononia, docenili walory czerwonych cegieł i dachówek jako trwałych materiałów budowlanych. Glina, z której je wypalano, była łatwo dostępna w okolicy, a ich kolor nadawał budowlom charakterystyczny, ciepły wygląd.
Prawdziwy rozkwit czerwonej architektury nastąpił jednak w średniowieczu. W okresie od XI do XIII wieku Bolonia przeżywała okres prosperity jako ważny ośrodek handlowy i akademicki. Wówczas powstało wiele charakterystycznych wież, pałaców i kościołów z czerwonej cegły. Najbardziej znane są słynne Wieże Garisenda i Asinelli oraz Bazylika San Petronio. Czerwone dachówki stały się nieodłącznym elementem miejskiego krajobrazu.
Choć Bolonia rozrosła się w kolejnych wiekach, tradycja budowania z czerwonej cegły przetrwała. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów miasta są dziś portyki - długie, kryte przejścia z kolumnadami, których łączna długość przekracza 40 km! Te czerwone arkady, wpisane na listę UNESCO, tworzą wyjątkowy klimat urokliwych uliczek Bolonii.
Nawet współcześni architekci nawiązują do czerwonego dziedzictwa Bolonii. Przykładem jest Muzeum Narodowe Sztuki Starożytnej (MANN) zaprojektowane przez słynnego architekta Włocha Renzo Piano. Ta nowoczesna budowla z czerwonej cegły i szkła wpisuje się doskonale w otoczenie historycznego centrum.
Przydomek "Czerwona Bolonia" ma jednak nie tylko architektoniczne konotacje. Przez wieki miasto było bastionem lewicowych i socjalistycznych idei, stąd określenie "Włochy Czerwone". Po II wojnie światowej przez długi czas rządziła tu Włoska Partia Komunistyczna. Dziś lewicowe tradycje są wciąż silne, a Bolonia słynie z postępowych poglądów i otwartości.
Lewicowe korzenie Bolonii odcisnęły piętno na jej kulturze i sztuce. Najstarszy uniwersytet w Europie, założony tu w 1088 roku, był zawsze ośrodkiem intelektualnego fermentu i postępowych idei. Bolonia wydała wielu wybitnych myślicieli, artystów i pisarzy o lewicowych poglądach, jak Umberto Eco czy Giorgio Morandi. Dziś miasto tętni życiem kulturalnym, festiwalami i wystawami sztuki awangardowej.
Jak widać, Bolonia w pełni zasługuje na swój przydomek "La Rossa". Czerwony kolor towarzyszy temu miastu od czasów starożytnych, stając się nieodłącznym elementem jego architektonicznego oblicza. Ale "czerwień" Bolonii to także jej lewicowe tradycje polityczne i kulturalne, które przez wieki kształtowały charakter tego wyjątkowego miejsca. Spacerując wąskimi uliczkami Bolonii, podziwiając czerwone wieże i portyki, warto pamiętać, że ten kolor to nie tylko efekt dekoracyjny. To symbol bogatej historii, tradycji i ducha tego miasta - otwartego, postępowego i niepowtarzalnego. Bolonia udowadnia, że "czerwień" może mieć wiele odcieni i znaczeń, a jej urok tkwi właśnie w tej różnorodności. Dlatego każdy, kto ją odwiedzi, na zawsze zachowa w pamięci obraz Czerwonego Miasta.